Trzech Króli (Mędrców, Magów) przyniosło trzy dary Jezusowi Chrystusowy. Chrystus był trzy razy kuszony na pustyni, a Piotr wyparł się go trzykrotnie. Jezus zmartwychwstał trzeciego dnia oraz objawił się apostołom trzy razy. Hermes Trismegistos uchodził za trzykroć wielkiego. Trzecie Oko uchodzi za duchowy środek człowieka.

Bogowie Egipscy Ozyrys Ozyrys to jeden z popularniejszych bogów. Wchodzi on w skład Enneady, najważniejszej dziewiątki... Re Był najważniejszym i najbardziej uniwersalnym bogiem w mitologii egipskiej. Uważano go za boga... Izyda Bogini matek była przykładem dla wszystkich żon w Egipcie. Wiecznie opiekowała się swoim synem i ciągle... Set W każdej mitologii jest taka postać, która posiada, chociaż pierwiastek zła. W mitologii Egipskiej jest to... Anubis Anubis to potężny bóg zmarłych z egipskiego panteonu. Uważano go za wynalazcę mumifikacji... Nut Nut to niezbyt słynna bogini nieba i matka wszystkich ciał niebieskich. Nie miała zatem swoich świątyń... Mity Egipskie Heliopolitański mit o powstaniu świata Na początku był chaos czyi inaczej praocean lub Nun. Z tych wód wynurzył się... Zabójstwo Ozyrysa Według mitu o stworzeniu świata z Heliopolis wiadomo, że bóg ziemi Geb i bogini nieba Nut spłodzili czwórkę... Hermopolitański mit o powstaniu świata Na początku był Chaos lub inaczej Nun. Z jego wód powstało Osiem Bóstw... Walka Seta i Horusa Set nie mógł znieść przegranej więc zmusił Horusa do walki. Tym razem mieli zamienić się w hipopotamy i zejść... Narodziny czwórki Nut miała skrycie stosunek z Gebem. Re dowiedział się o tym i przeklął ją, aby nie mogła urodzić w żadnym... Walka o tron Egiptu Po śmierci Ozyrysa wydawać by się mogło, że wygrał Set, ale to nie był koniec walki o tron Egiptu. Horus - syn.... Więcej: Zeus Zeus jest olimpijskim bogiem nieba i grzmotów, królem wszystkich innych bogów i ludzi, a zatem główną... Posejdon Posejdon jest gwałtownym i bezlitosnym bogiem morza. Jeden z Dwunastu Olimpijczyków, obawiał się... Hefajstos Hefajstos jest bogiem kowali i ognia. Nazywany „niebiańskim rzemieślnikiem”, był także związany z innymi zawodami... Atena Nazwa Ateny jest ściśle związana z nazwą miasta Ateny. Starożytni Grecy debatowali, czy otrzymała... Artemida Artemida jest olimpijską boginią polowania, księżyca i czystości; z czasem związała się również z porodem i... Apollo Apollo był bogiem wielu rzeczy, co czyni go jednym z ważniejszych bogów w mitologii greckiej. Był... Tajemnice Piramidy Cheopsa Budowniczowie wyrównali teren, a na jego środku umieścili potężny... Jowisz Najwyższe bóstwo rzymskiej religii, potężny Jowisz był bogiem nieba i grzmotów, którego symbolami były dąb... Neptun Neptun był rzymskim bogiem wód i mórz, który kontrolował wiatry i burze. Znany również jako Neptunus Equester, był... Ceres Rzymska bogini płodności i rolnictwa, była patronką rolników i obrońcą plebejczyków. Była... Westa Bogini ogniska i domu, Westa była rzymskim bóstwem, które symbolizowało wiarę, rodzinę i porządek domowy... Wenus Wenus była rzymską boginią miłości, opieki matczynej, rozmnażania seksualnego i pożądania erotycznego... Diana Diana była rzymską boginią polowania, dziewiczej przyrody i zamieszkujących ją zwierząt. Unikając... Struktura armii Rzymskiej Armia rzymska dzieliła sie na dwa główne typy żołnierzy...

Mitologia i religia Starożytny Egipt bardzo interesujące i tajemnicze. Mieszkańcy kraju piramid wierzyli w bogów, nadawali im imiona i malowali ich wizerunki. Z tego artykułu dowiesz się nazwy bogów Egiptu, dlaczego byli obawiali się i szanowali, kochali i szanowali, oraz zorganizowali przyjęcia i uroczystości. Pewien bóg był odpowiedzialny za każdą sytuację lub działanie. Generalnie jednak szczegółowa egipska religia i mitologia przyciągają uwagę zarówno egiptologów, jak i miłośników starożytności. Oto bóstwa, które miały wielki wpływ na Egipt. Sekret pięciu bogów - Ra, Amona, Anubisa, Horusa i Ozyrysa - jeden z głównych sekretów starożytnego Egiptu. Bogowie Egiptu: panteon stanu Nilu Faraonowie, według starożytnych Egipcjan, byli także bogami. A po śmierci ich ciała zostały umieszczone w piramidach. Egipcjanie wierzyli, że dzięki pomocy piramid faraonowie stali się nieśmiertelni i udali się do nieba do reszty bogów. Tajemnice bogów Egiptu nie zostały ujawnione do dziś. Egipcjanie zbierają dosłownie informacje o starożytnej kulturze i religii kraju Wielkiego Nilu. Z tego powodu, ty i ja mamy okazję zanurzyć się w starożytnym świecie piramid i faraonów i dowiedzieć się trochę o egipskich bogach. Poniżej znajdują się imiona bogów Egiptu, które były w historii kraju o wielkim znaczeniu, a także ich opisy. Magazyn "Sekrety bogów Egiptu" da ci pełniejszy obraz egipskiego panteonu bogów. Ra Mieszkańcy tego słonecznego kraju nie wyobrażają sobie życia bez słońca, w związku z tym bogiem słońca w Egipcie - najbardziej czczonym bóstwem. Bogiem słońca w Egipcie jest Ra. Ale natychmiast nie stał się dominujący. Kult jego kultu pochodzi z miasta Yunu, które było najważniejszym miastem w kraju, a jego położenie nie było dalekie od nowoczesności. stolica Egiptu. Pochodzenie kultu boga Ra bardzo daleko w przeszłość, tysiące lat temu wpływ tego bóstwa był bardzo silny. Słońce odegrało ważną rolę dla Egipcjan, dlatego każdy okres słonecznego przebywania na niebie w ciągu dnia miał określoną nazwę. Na przykład poranne słońce było nazywane Khepri, dzień i światło, które majestatycznie wznosiło się ponad kraj w środku dnia, zwano Ra, a wieczór, przygotowując się do snu, miał imię Atum. Wersje pochodzenia God Ra dużo: na przykład istnieje wersja, w której bogiem słońca w starożytnym Egipcie jest złote cielę, które urodziło się Kosmiczna krowa Nuth; według innej wersji, bóg Ra pojawił się ze świętego lotosu, który tchnął w niego życie. Współtwórca świata Następnie Ra stworzył wilgoć i powietrze - Tefnut i Shu, którzy byli twórcami nieba i ziemi - Nut i Hebe. Ci bogowie stali się rodzicami takich bogów jak Set, Izyda, Neftyd i Ozyrys. Ta chwila była początkiem narodzin całego Wszechświata i Egiptu. Według starożytnych Egipcjan, Ra latał po niebie na skrzydłach, a zatem obraz dysku słonecznego ze skrzydłami był głównym symbolem Egiptu. Uważano także, że bóg słońca w starożytnym Egipcie podróżował po niebie w swojej słonecznej łodzi, z orszakiem innych bogów. A o zmroku bóg słońca przeszczepił kolejną łódź - nocną i kontynuował podróż. Nocna podróż Boga Ra kryła w sobie wiele niebezpieczeństw, z których jednym było spotkanie z ogromnym wężem, najważniejszym wrogiem Ra. Ale bóg słońca pokonał każdej nocy wszystkie przeszkody i niebezpieczeństwa, a rankiem słońce znów wstało i oświetliło majestatyczny Egipt. Bóg Ra miał wielki wpływ na faraonów. Wierzyli, że rządzą zgodnie z jego prawami. Jeśli wycofali się z praw boga Słońca, władca miał stracić władzę. Ale może się to zdarzyć dopiero po śmierci. Liczne świątynie zostały wzniesione ku czci boga słońca. Najczęściej Ra przedstawiano jako człowieka, z głową sola lub barana. Ale to nie wszystkie zwierzęta, symbolizujące Ra, bóstwa mają wiele różnych postaci. Amon i sekrety bogów Egiptu Majestatyczne i najważniejsze bóstwo starożytnego Egiptu - króla bogów i boga słońca. Początkowo był patronem miasta Thebes, ale wraz z rozwojem i rosnącym wpływem Teb, Amon stał się coraz ważniejszym i szanowanym bóstwem. W 16-14 wieku. BC e. Amon połączył się z bogiem słońca Ra i stał się najpotężniejszym bóstwem boskiego panteonu. Odtąd bóg słońca w Egipcie nazywał się Amon-Ra. Amon-Ra był uważany za króla wszystkich bogów, patrona, obrońcę i stwórcę. Faraonowie wierzyli, że to Amon-Ra pomógł im zarządzać państwem w sposób sprawiedliwy i mądry, i triumfować nad wrogami i wrogami. Same faraony również zostały ubóstwione, ponieważ uważano je za synów Amona-Ra. Dlatego faraonowie często nosili nazwiska, które zawierały imię bóstwa. Najpiękniejsze świątynie zostały wzniesione ku czci króla bogów, z których najsłynniejsze zbudowane zostały w Karnaku i Luksorze. Najbardziej majestatyczna świątynia wzniesiona w Karnaku, jej powierzchnia to 260 000 metrów kwadratowych. metrów Podczas festiwalu, doliny z niego zostały wykonane posąg Amon-Ra, a Bóg komunikował się z ludźmi z pomocą kapłanów. Wiele trudnych pytań zostało rozwiązanych tego dnia, decyzja Amon-Ra nie została zakwestionowana. Zwierzęta Amona-Ra były gęsią i baranem, uosabiały mądrość i spokój. Sam Bóg został przedstawiony jako człowiek, ubrany w koronę i berła. Czasami obraz Boga wyglądał jak człowiek z głową barana. Często ciało Amona-Ra pokryte było niebieską farbą, ponieważ wartość tej farby pozwalała na używanie jej tylko dla najbardziej czczonych bogów. Historia Anubisa Ten bóg był uważany za patrona zmarłych i przedstawiany jako szakal lub pies, a także człowiek z psem lub szakalem. W czasach Starego Królestwa Anubis (początkowo) był bogiem śmierci w Egipcie, ale z czasem stał się tylko jednym z bogów otoczonym Ozyrysem, który zajął jego miejsce. Anubis był nazywany bogiem balsamowania, a jego obowiązki obejmowały balsamowanie ciała i przekształcanie go w mumię. Pierwsza mumia została wykonana przez Anubisa, owinął ciało swojego ojca - Ozyrysa - specjalną szmatką zanurzoną w specjalnym roztworze. Wszyscy bogowie Egiptu mieli święte zwierzę, ponieważ Anubis był psem. Kładąc dłonie na mumii, Anubis zamienił zmarłego w oświeconego, który był teraz gotowy na dalsze życie w zaświatach. Odprowadził zmarłego do specjalnego pokoju, gdzie został osądzony i zważył jego serce na specjalnych łuskach. Głównym miastem, w którym czczono Anubisa, było miasto Kasa. Następnie wpływ Anubisa rozprzestrzenił się w całym Egipcie. Pochodzenie Ozyrysa Jeden z największych i czczonych bogów starożytnego Egiptu - bóg królestwa zmarłych. Ozyrys był przedstawiany w postaci mężczyzny, którego ciało było zabandażowane jak mumia. W jego rękach Bóg trzyma berła, a jego głowę zwieńcza korona, z piórami po bokach. Na temat pochodzenia tego ważnego starożytnego egipskiego bóstwa istnieje wiele hipotez, egiptolodzy nie mogą dojść do wspólnej opinii. Według starożytnych zapisów bóg śmierci w Egipcie - Ozyrys - jest najstarszym synem boga Hebe i bogini Nut. Starożytni Egipcjanie uważali pustynię na zachód od Memfisu za miejsce narodzin Ozyrysa, a według Egipcjan pochodzenie miało swój początek. Czasami Ozyrys urodził się w mieście Thebes. W starożytnej egipskiej mitologii istnieje bardzo piękny mit. Według niego Ozyrys był ziemskim bogiem, czyli faraonem, i panował wraz ze swoją siostrą i żoną Izydą. Ozyrys był honorowany i szanowany, a on z kolei pomagał ludziom i nauczał im, jak mają uprawiać ziemię, uprawiać różne kultury i nauczyć ich oddawania czci bogom. Śmierć i zmartwychwstanie Ozyrysa Wszystko jest dobrze, ale brat Seth zazdrościł Ozyrysowi i postanowił się go pozbyć. Razem z konspiratorami wyostrzył Ozyrysa w sarkofagu i wrzucił go do wody świętego Nilu. Ale wbrew oczekiwaniom sarkofag nie utonął, ale płynął z prądem. Później Isis odnalazła swojego męża i brata i chciała przywrócić go do życia, ale przebiegły Seth nie dopuścił do tego, a on rozciął ciało Ozyrysa na kawałki i rozproszył je po całym Egipcie. Ale Izydzie udało się znaleźć wszystkie części ciała męża i brata, złożyć je razem i pogrzebać Ozyrysa według zwyczaju. Głównym miastem kultu Ozyrysa była Abydos, gdzie regularnie odprawiał nabożeństwo ku czci Boga. Wiele osób zgromadziło się na tych festiwalach, aby uczcić Ozyrysa. Następnie wpływ tego boga rozprzestrzenił się na cały kraj i za granicą. Gore Był uważany za boga nieba i słońca od najdawniejszych czasów i był przedstawiany jako sokół. Translated Gore oznacza "wysokość". Góra była czczona i szanowana w wielu rejonach Egiptu, a jej sława zaczęła się w czasach przed dynastycznych. Bóg w formie sokoła był niewątpliwie kojarzony ze słońcem, jego podróż przez niebo odbywała się w boskiej łodzi lub według innej wersji, bóg Egiptu, Gore, trzepotał na niebie na swoich skrzydłach. Egipcjanie zawsze kojarzyli Gore'a z faraonem, wierzyli, że władcą był nikt inny niż Gore w ludzkiej postaci. Tak więc, na przykładzie figury wielkiego faraona Chefra, widać, że sokół przykrywa głowę władcy swoimi skrzydłami. Wpływ i znaczenie Horusa nigdy nie były kwestionowane, w przeciwieństwie do wielu innych egipskich bóstw. Egipcjanie zjednoczyli w tym samym imieniu Horusa wiele różnych bóstw. Tak więc, na przykład, była Góra Behdetsky'ego, który był synem Ra - boga Słońca. Według starożytnych pism, Gore Behdetsky towarzyszył ojcu w podróży po niebie na swojej łodzi, podczas gdy Gore uderzał w wrogów Ra. Był też Horus, syn Ozyrysa i Izydy. Walczył z Setem, bratem Isis, który zabił Ozyrysa. Jest mit o oku Horusa. Seth porwał oko Gore'a, którym chciał wskrzesić swojego ojca, Ozyrysa. Ale Gore odwrócił wzrok i spełnił swoją intencję. Od tego czasu "oko Horusa" jest słynnym symbolem egipskim, który bardzo często znajduje się w tekstach, rysunkach, amuletach. "Oko Horusa" było noszone jako amulet, Egipcjanie wierzyli, że ma on ochronne magiczne moce. Góra była w większości przedstawiana jako wielki ptak, sokół. Albo obraz Horusa wyglądał jak człowiek z głową sokoła. W każdym razie głowa Horusa zawsze była zwieńczona koroną - czerwoną i białą, która była symbolem Górnego i Dolnego Nilu. Święty byk Apis jest bogiem płodności w Egipcie. Apis przedstawiony w formie byka, z kolei Egipcjanie nie czcili mitycznego zwierzęcia, ale żyjącego. Aby byk otrzymał taki tytuł, musiał mieć pewne cechy, na przykład czarne plamy na ciele lub białe trójkątne miejsce na czole. Ogólna charakterystyka wyniosła 29, liczba ta jest związana z dniami cyklu księżycowego. Byk, który odpowiadał wszystkim cechom, naprawdę żył jak bóg - miał sługi i kapłanów, którzy uważnie obserwowali każdy ruch byka i dokonywali swoich przewidywań. Byk był dobrze nakarmiony, a nawet ubrany w eleganckie ubrania. Zwierzę miało też własny harem, w którym były święte krowy. Święty byk mieszkał w świątyni w Memphis. Po pewnym wieku, czyli 25 lat, byk został zabity, ponieważ uważano go za stary i nie mógł prawidłowo pełnić funkcji bóstwa. Byk został zatopiony w świętej studni, a następnie pochowany jako osoba o najwyższej randze. Jego ciało zostało zmumifikowane i umieszczone w specjalnym sarkofagu. Geb Jeden z najważniejszych bogowie egipskie panteon - Geb. Był synem boga wiatru Shu i bogini wody i wilgoci Tefnut. Znany również jako Bóg płodności w Egipcie Geb decydował o losach zmarłych na dworze Ozyrysa. Patrzył, jak serce zmarłego jest ważone na łuskach, a jeśli serce nie było pobożne, to dusza zmarłego wpadła w moc Hebe. Mimo to, to bóstwo nie jest odróżniane przez wściekłość i gniew, Geb był symbolem płodności wśród starożytnych Egipcjan. W związku z tym często można było zobaczyć ciało Hebe na zielono na obrazach - kolory ziemi i roślin. Jest bardzo piękny mit o tym bóstwie. Według niego, Geb i jego siostra i żona Nuth bardzo się kochali i nieustannie złączyli w swoich ramionach. Ra nie bardzo się to podobało i powiedział to Bogu Shu, jego synowi. Shu oddzielił Hebe i Nuth i wzniósł go wysoko ponad siebie. Tak więc Geb stał się niebem, a Nut był jego boginią, a pomiędzy nimi zawsze było powietrze - bóg Shu. Geb był bardzo smutny dla swojej ukochanej, a łzy płynęły z jego oczu, które zmieniły się w morza i oceany. Bogini Matka Isis jest jedną z największych i najcenniejszych bogiń starożytnego egipskiego panteonu. Isis była uważana za patronkę macierzyństwa i rodziny, płodność, wodę, wiatr, lojalność rodzinną, a także opiekun zmarłych. Etymologia kultu Izydy nie jest jeszcze znana, istnieje wersja, która początkowo była boginią na terytorium Delty, a później jej wpływ rozprzestrzenił się w całym Egipcie. Izyda jest ponadto jednym z najstarszych bóstw. Zgodnie z mitem Izydy i Ozyrysa, bogini szuka części ciała swego ukochanego męża, którego zabił Seth. Kiedy Isis znajduje wszystkie części ciała, ona, z pomocą Anubisa i Thota, mumifikuje ciało Ozyrysa i wskrzesza je. Ale odrodzenie pojawia się tylko na chwilę, w którym Isis udaje się począć dziecko z Ozyrysa. Isis ma syna Horusa, którego ukrywa. Gdy Gore dorósł, walczył z Sethem i wygrał, a Ozyrys został wskrzeszony. Isis była związana z tronem władcy i symbolicznie uważała ją za matkę faraona. Istnieje przypuszczenie, że jej imię oznacza "tron", ale jest to nieudany fakt. Najczęściej Izydę przedstawiano jako kobietę, której głowa zwieńczona jest koroną symbolizującą tron. Są też zdjęcia Izydy z rogami i dysk słoneczny pomiędzy. Kolejny obraz - kobieta ze skrzydłami przyciśniętymi do dłoni. W ostatnim okresie historii starożytnego Egiptu Isis została przedstawiona jako kobieta karmiąca niemowlę, przez którą rozumie się jej syna - Horusa. Dziecko siedziało z matką w ramionach. Od ludzi do niebios Imhotep był naukowcem i lekarzem, który został ubóstwiany po jego śmierci. Niewielu jest zaszczyconych. I Imhotep był pierwszym, który otrzymał status bóstwa, a jednocześnie nie miał pokrewieństwa z rodziną królewską. Obrazy Imhotepa i informacje o jego rodzinie nie dotarły do ​​naszych czasów, nie wiadomo też, gdzie pochowany jest genialny naukowiec. Wiadomo tylko, że Imhotep miał wiele ważnych tytułów za życia. Bóg mądrości - Imhotep - był pierwotnie czczony na terytorium Memfis, ale z biegiem czasu jego popularność nabrała tempa i pokryła całe terytorium Egiptu. Nawiasem mówiąc, magazyn "Bogowie Egiptu" poświęca tej postaci cały problem. Główne kobiece bóstwo Bastet był boginią piękna, miłości i świąt. Była symbolem kobiecej łaski i piękna. Wizerunek bogini Bastet został przedstawiony jako kot lub kobieta z głową kota. Nieodzownym atrybutem Bastet był sistr - instrument muzyczny. Koty były uważane za święte zwierzęta w starożytnym Egipcie. W tym, że bronili domów przed gryzoniami, Egipcjanie widzieli opiekę bogów. Nawet wilgoć z nosa kota była uważana za świętą. W Bubastis, pierwsza duża świątynia została wzniesiona ku czci Basta, wtedy kult bogini zaczął kwitnąć i zajmował honorowe miejsce w egipskim panteonie bogów. Na cześć bogini Bastet w Egipcie odbyły się bardzo wspaniałe uroczystości i święta. Ludzie chodzili, bawili się, śpiewali piosenki i chwalili Bastet. Stała się międzynarodowym bóstwem. W każdym domu egipskim koty były traktowane z wielkim szacunkiem, a w przypadku, na przykład, ognia, koty i inne zwierzęta zostały uratowane przede wszystkim. Kiedy nadejdzie śmierć kota, mistrz musiał pochować ciało z wszystkimi honorami. A on sam był w smutku i ogolił brwi ku czci żałoby. Tysiące zmumifikowanych ciał kotów odkryto w Bubastis. Matka bycia - Nuth W starożytnym Egipcie Nut była uważana za boginię nieba. Egipcjanie przedstawiali ją w postaci nagiej kobiety, która górowała nad ziemią, opierając się na niej tylko rękami i nogami. Głowa Nuth została zwrócona na zachód, a starożytni Egipcjanie wierzyli, że Nut połknął zachodzące słońce i urodziło się rano, i ponownie oświetliło Ziemię. To samo stało się z księżycem i gwiazdami. Egipcjanie wierzyli, że człowiek również będzie w stanie odrodzić się po śmierci w postaci gwiazd na niebie, więc obrazy bogini Nuth ozdobiły stropy grobowców. W okresie starożytnego królestwa sufity grobów zostały ozdobione wizerunkiem gwiazd, które były symbolem nieba i orzecha. Później, po wewnętrznej stronie sarkofagu, powieki zaczęły przedstawiać wizerunki samej bogini, aby podniosła niebo do nieba. Nuth została przedstawiona jako kobieta. Czasami na jej głowie widniały hieroglify. Ponadto, ciecierzyca często była reprezentowana jako kobieta, której ręce i nogi spoczywały na wszystkich czterech stronach świata. Jej ciało było pokryte gwiazdami lub dodawano do jej wyglądu skrzydła, co oznaczało ochronę bogini i chłód, którym obdarzała ludzi. Seth jako synonim dewastacji Bóg chaosu i zniszczenia Seth uważany jest za jednego z głównych bogów starożytnej egipskiej historii. Był również uważany za władcę burz i huraganów. Seth był bratem Izydy, Ozyrysa i Neftyda, a także był mężem Neftyda. Starożytni Egipcjanie nie uważali tego za coś nienormalnego i błędnego. Ale małżeństwo Seta i Neftyda było nieszczęśliwe. Czczenie Seta pochodzi z czasów starożytnych, o czym świadczą różne historyczne znaleziska - posągi, amulety, obrazy itp. Jednocześnie jego władza i wpływy rozprzestrzeniły się w całym Egipcie. Seth stał się mordercą Ozyrysa, jego brata, w wyniku czego syn Ozyrysa Gore'a przez wiele długich lat był w nienawiści z Sethem. Walczyli o królewski tron. Według zapisów, Seth i Gore walczyli w różnych walkach, które zakończyły się zwycięstwem Seta, a następnie triumfem Horusa. Pozostali bogowie mają już dość tego i postanowili złożyć trybunał, w którym każdy z przeciwników mówił o swoim pragnieniu zdobycia tronu. Decyzja została ogłoszona zwycięzcą Gore, a on stał się władcą Egiptu. Seth miał zwrócić oko Horusa, które wyciągnął w jednej z bitew. Wraz z upływem czasu i zmianą w historii Set stał się coraz bardziej gwałtowny i gwałtowny, i ostatecznie uosabiał wszystko, co złe na ziemi. Seth popełnił wiele bluźnierczych zbrodni, które dodały jego osobowości jeszcze więcej negatywnych cech. Obraz Seta to osoba z głową niezwykłego zwierzęcia, z długimi uszami i wyciągniętym nosem. Set został również przedstawiony jako krokodyl, świnia, pies lub osioł. Wymienione bóstwa egipskie stanowią najsłynniejszą ich część, ale istniały znacznie więcej. W tym samym czasie, na prośbę faraona, do panteonu wprowadzono nowe przedmioty kultu. Nawet hierarchia w tej świętej sprawie dla Egipcjan była również zależna od suwerennego władcy w delcie Nilu. Wystarczy przypomnieć dobrze znany fakt reformy religijnej Amenhotepa IV, który później stał się Akhenatenem i który zastąpił Amona-Ra przez Atona. Bogowie Egiptu, imiona tych stworzeń zostały natychmiast przeniesione do bajecznego świata, w którym chcesz zostać dłużej. Nauka o egiptologii pomoże w tym, co pozwoli poznać wszystkie niuanse boskiego świata starożytnego stanu faraonów. Nowa idea wydawnictwa "Ashet" - magazynu "Sekrety bogów Egiptu" - pozwoli zebrać figury najsławniejszych niebiańskich mieszkańców tego afrykańskiego kraju.

Strony w kategorii „Egipskie boginie”. Poniżej wyświetlono 30 spośród wszystkich 30 stron tej kategorii.

Kategoria: Starożytność Data publikacji: Bogowie starożytnych Greków i Rzymian byli ludzcy, kochali, nienawidzili i uprawiali mnóstwo seksu. A ci egipscy? Oni już zupełnie zapominali o granicach przyzwoitości. Ale tylko dla dobra sprawy! Egipcjanie, jak już pisaliśmy w artykułach o prostytucji i o erotycznych klątwach, mieli swobodne podejście do seksu. Nic więc dziwnego, że także w ich religijnych tekstach pojawiały się niemal pornograficzne opisy rozmaitych rodzajów miłości. Nie dajmy się jednak zwieść! Bogowie greccy i rzymscy byli rozwiąźli. Tymczasem ich egipscy kuzyni uważali się za stworzonych do wyższych celów. Oddawali się aktom miłosnym nie dla przyjemności, lecz w celach czysto użytkowych, by stworzyć, spłodzić, bądź upokorzyć adwersarza. Oto kilka przykładów. Boska masturbacja jako początek dziejów Herodot, opisujący Egipt w V w. jedno z miast nazwał Heliopolis. Nazwa ta oznacza „miasto słońca”. To właśnie tam, około 3000 r. kapłani opracowali jedną z funkcjonujących w Egipcie kosmogonii – prób wytłumaczenia powstania świata. Według niej Atum – bóg utożsamiany ze słońcem – miał wyłonić się z Nu – nicości. Sam będąc istotą doskonałą rozpoczął tworzenie bóstw. Dziś znamy dwie wersje „aktu stworzenia”: Ujął dłonią swój wzwiedziony członek i wzbudził w nim rozkosz – tak zrodziły się bliźniaki Szu i Tefnut. Według drugiej wersji Szu, bóg wiatru miał zostać wykichany, a Tefnut, bogini wilgoci, wypluta przez ich rodziciela, któremu uprzednio za małżonkę posłużyła dłoń. Izyda karmiąca syna poczętego z zombie-mężem. Którejkolwiek wersji byśmy się nie trzymali, wychodzi na to, że pierwsi z bogów zaliczanych do heliopolitańskiej Dziewiątki (dziewięć najważniejszych bóstw Egiptu) zostali poczęci w akcie samogwałtu. Urocze. Cała reszta bogów została poczęta raczej klasycznie. To znaczy w miarę klasycznie. Szu i Tefnut byli co prawda rodzeństwem, jednak skoro nie było nikogo innego pod ręką, sami musieli spłodzić Geb i Nut. Ci zaś dali początek Ozyrysowi, jego żonie Izydzie, Setowi i jego małżonce Nefrydzie. Co ciekawe w mitach tłumaczących stworzenie świata rzadko mowa jest o stworzeniu człowieka. Odnajdujemy ją dopiero w powstałym najpewniej później micie o Chnumie. Ten bóg-baran miał ulepić ludzi na kole garncarskim, uczynić ich genitalia sprawne i dobrze ulokowane, oraz nauczyć jak się rozmnażać. Zobacz również:Usługi pogrzebowe. Największy postrach starożytnych EgipcjanTowar na wagę złota. Jakim cudem egipskie mumie stały się poszukiwanym lekarstwem?Seks ze zwierzętami. Przemilczany problem średniowiecza [18+] Sztuczny członek i zombie-seks Bracia, Set i Ozyrys, kłócili się długo o władzę. W skutek nierozstrzygalnego sporu Set zamordował brata i rozrzucił jego kawałki po świecie. Zdruzgotana małżonka Ozyrysa, Izyda rozpoczęła poszukiwania kawałków męża, aby złożyć go do kupy i w miarę możliwości spróbować spłodzić z nim kogoś, kto będzie mógł pomścić krzywdy ojca. Uzbierała więc fragmenty Ozyrysa, jednak bez części najistotniejszej dla samego aktu płodzenia. Dla obdarzonej magiczną mocą bogini nie była to jednak żadna przeszkoda. Ów zaginiony fragment ciała stworzyła sama i przymocowała mężowi. Następnie tchnęła w niego życie i pod postacią kani, bądź też krogulca, poczęła syna. Dlaczego zrobiła to w formie ptasiej, a nie ludzkiej nie wiadomo. Możemy się tylko domyślać, że to dzięki temu owoc igraszek ptaka i zombie – Horus – przedstawiany jest jako człowiek z głową sokoła. W taki oto sposób Ozyrys odszedł z tego świata, stał się panem krainy umarłych, a jego syn rozpoczął drogę do pomszczenia ojca. Drogę, w której wielką rolę odegrać miało boskie nasienie, które, co oczywiste, jest złote i… gadające. Masz z kimś problem? Gwałt analny pomoże! Gdy Horus dorósł rozpoczął batalię o odzyskanie schedy po ojcu. Rozmaite sądy bogów, pojedynki i konkursy nie dawały skutku. A były to konkurencje dość dziwaczne. W jednej z nich rywale pod postacią hipopotamów zmagali się, by pokazać kto zdoła dłużej wytrzymać pod wodą. Impas trwał jednak i trwał, aż w końcu Set postanowił wyciągnąć rękę do pojednania i zaprosił Horusa na ucztę. Miał to być jednak tylko chytry podstęp. Swobodne podejście Egipcjan (i ich bogów) do seksu doskonale pokazuje tak zwany „Erotyczny papirus” z Turynu. Kiedy Horus się upił Set dopadł go i zgwałcił. Półświadomy bóg-sokół zachował na tyle trzeźwości umysłu, że wsunął sobie dłoń między uda, wskutek czego boskie nasienie Seta nie trafiło do wnętrza ofiary, lecz na jej boską rękę. Gwałciciel tego nie spostrzegł, co miało kluczowe znaczenie dla rozwoju historii. Horus, jak na zgwałconego boga przystało, pobiegł poskarżyć się matce. Ta, widząc nasienie na jego dłoni, czy to obrzydzona, czy rozgniewana hańbą jaka spotkała syna, obcięła mu boską rękę, cisnęła ją do jeziora, po czym stworzyła nową. Nie była to dla niej pierwszyzna – w końcu kiedyś dokooptowała mężowi sztucznego penisa. Ponadto Izyda opracowała godny bogini fortel. Egipski bóg Horus, jeden z bohaterów mitu o gadającym boskim nasieniu. Używszy wonnej maści doprowadziła syna do ejakulacji, zebrała jego nasienie i dyskretnie posmarowała nim sałatę – ulubione warzywo Seta. Ten, przed udaniem się do grona innych bogów, gdzie zamierzał opowiedzieć o tym co zrobił Horusowi skubnął sobie sałaty posmarowanej nasieniem. W tym miejscu należy nadmienić, że dla egipskich bogów akt homoseksualny nie był niczym złym, pod warunkiem, że się owego aktu dokonywało na kimś, a nie pozwalało dokonywać na sobie. Ta druga opcja uznawana była za wielce hańbiącą i niegodną. Udał się więc Set między innych bogów, gdzie czekał już Horus. Opowiedział, ze szczegółami jak brutalnie gwałcił swoją ofiarę. Horus jednak wszystkiemu zaprzeczył. Co więcej, stwierdził nawet, że to on zgwałcił Seta! Na to Tot, jeden z bogów, postanowił rozwiązać sprawę raz na zawsze i wezwał boskie nasienie (tak, boska sperma poza tym, że jest złota i mówiąca reaguje jeszcze na komendy). To należące do Seta nie wyłoniło się z Horusa, lecz z jeziora, gdzie zostało wrzucone wraz z obciętą ręką boga. Horusowa sperma wydobyła się za to z Seta i utworzyła nad jego głową aureolę, co było jednoznacznym dowodem na to, że nie kto inny, a właśnie Set został pohańbiony. Mikstura na potencję drogą do boskości Na ścianach egipskich świątyń przedstawiano często pewną dość charakterystyczną sylwetkę. Wyobrażała ona mężczyznę z jedną ręką, jedna nogą oraz erekcją, owiniętego w białą szatę. Był to Min, bóg płodności. Wedle legendy Min miał być kiedyś zwykłym mężczyzną, poddanym króla Ramzesa Wielkiego. Podczas jednej z wypraw wojennych został ciężko raniony, stracił rękę oraz nogę, przez co nie mógł brać udziału w innych, licznych bataliach wojowniczego faraona. Horus jako sokół w zbiorach British Museum (fot. Aleksandra Zaprutko-Janicka, wykonane w Muzeum Luwru). Pewnego razu, siedząc w mieście, z którego wszyscy mężczyźni wyruszyli na wojnę, otrzymał hiobowe wieści. Armia egipska poniosła straszliwą klęskę. Faraon i wielu żołnierzy zginęli, a reszta trafiła do niewoli. Nasz dzielny Min nie spanikował. Z czosnku i cebuli przyrządził sobie starożytny odpowiednik viagry i wziął się za odbudowę populacji. Wielkie było jego zdziwienie, kiedy pod murami miasta stanął Ramzes ze zwycięską armią a informacja o porażce okazała się nieprawdziwa. Większe chyba było zdziwienie żołnierzy i samego faraona kiedy zobaczyli swe żony (a nie upiekło się nawet królewskiej małżonce) w zaawansowanej ciąży. Jak można było się spodziewać, tłumaczenie się patriotycznymi pobudkami niewiele dało Minowi. Został skazany na śmierć. Po wykonaniu wyroku doceniono jednak jego poświęcenie dla państwa i zaczęto czcić go jako boga płodności. Źródła: D. M. Friedman, Pan niepokorny. Kulturowa historia penisa, Muza, Warszawa 2003. G. Hart, Mity egipskie, Prószyński i S-ka, Poznań 1999. Herodot, Dzieje, Czytelnik, Warszawa 2002. A. Krzemińska, Papirusowa pornografia, „Polityka”, nr 43/2002. A. Niwiński, Mity i symbole religijne starożytnego Egiptu, Iskry, Warszawa 1984. Zobacz również Starożytność Czy niewolnikowi wolno uprawiać seks? Źródło cierpienia i upokorzenia lub środek poprawy własnego losu. Element szczęśliwego związku lub nagroda za posłuszeństwo. Życie seksualne rzymskiego niewolnika mogło przyjąć jedną z tysiąca... 25 lutego 2015 | Autorzy: Roman Sidorski

Hefajstos - mitologia grecka . Grecki bóg ognia, kuźni, obróbki metali i techniki, Hefajstos był synem Zeus i bogini Hery. Nauczył się swojego rzemiosła wśród dymów i ognia wulkanów. Hefajstos był kowalem dla Bogowie olimpijscy dla których tworzył najlepszą broń, zbroje i biżuterię.

Ozyrys Ozyrys to jeden z popularniejszych bogów. Wchodzi on w skład Enneady, najważniejszej dziewiątki... Re Był najważniejszym i najbardziej uniwersalnym bogiem w mitologii egipskiej. Uważano go za boga... Izyda Bogini matek była przykładem dla wszystkich żon w Egipcie. Wiecznie opiekowała się swoim synem i ciągle... Set W każdej mitologii jest taka postać, która posiada, chociaż pierwiastek zła. W mitologii Egipskiej jest to... Anubis Anubis to potężny bóg zmarłych z egipskiego panteonu. Uważano go za wynalazcę mumifikacji... Nut Nut to niezbyt słynna bogini nieba i matka wszystkich ciał niebieskich. Nie miała zatem swoich świątyń... Neftyda Neftyda to jedna z najłagodniejszych i najukochańszych bogiń z egipskiego panteonu. Była to... Geb Geb to bóg, który razem z Nut stanowili podstawę świata. Co ciekawe podobno jego śmiech powodował... Więcej: Zeus Zeus jest olimpijskim bogiem nieba i grzmotów, królem wszystkich innych bogów i ludzi, a zatem główną... Posejdon Posejdon jest gwałtownym i bezlitosnym bogiem morza. Jeden z Dwunastu Olimpijczyków, obawiał się... Hefajstos Hefajstos jest bogiem kowali i ognia. Nazywany „niebiańskim rzemieślnikiem”, był także związany z innymi zawodami... Atena Nazwa Ateny jest ściśle związana z nazwą miasta Ateny. Starożytni Grecy debatowali, czy otrzymała... Artemida Artemida jest olimpijską boginią polowania, księżyca i czystości; z czasem związała się również z porodem i... Apollo Apollo był bogiem wielu rzeczy, co czyni go jednym z ważniejszych bogów w mitologii greckiej. Był... Tajemnice Piramidy Cheopsa Budowniczowie wyrównali teren, a na jego środku umieścili potężny... Jowisz Najwyższe bóstwo rzymskiej religii, potężny Jowisz był bogiem nieba i grzmotów, którego symbolami były dąb... Neptun Neptun był rzymskim bogiem wód i mórz, który kontrolował wiatry i burze. Znany również jako Neptunus Equester, był... Ceres Rzymska bogini płodności i rolnictwa, była patronką rolników i obrońcą plebejczyków. Była... Westa Bogini ogniska i domu, Westa była rzymskim bóstwem, które symbolizowało wiarę, rodzinę i porządek domowy... Wenus Wenus była rzymską boginią miłości, opieki matczynej, rozmnażania seksualnego i pożądania erotycznego... Diana Diana była rzymską boginią polowania, dziewiczej przyrody i zamieszkujących ją zwierząt. Unikając... Struktura armii Rzymskiej Armia rzymska dzieliła sie na dwa główne typy żołnierzy... Generalnie jednak szczegółowa egipska religia i mitologia przyciągają uwagę zarówno egiptologów, jak i miłośników starożytności. Oto bóstwa, które miały wielki wpływ na Egipt. Sekret pięciu bogów - Ra, Amona, Anubisa, Horusa i Ozyrysa - jeden z głównych sekretów starożytnego Egiptu. Bogowie Egiptu: panteon stanu Nilu Agasaya – semicka bogini wojny, później utożsamiana z późniejszą Isztar. Uważana była za boginię bez strachu i wojowniczkę nieboskłonu. Ah Chuy Kak – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Ognia Niszczyciela. Ah Cun Can – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Wężą Zaklinacza. Ahulane – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Łucznika. Al-Qaum – nachabejski bóg wojny i nocy, opiekun karawan. Najprawdopodobniej był najważniejszym bogiem w panteonie bóstw nachabejskich. Alala - córka greckiego demona wojny, Polemosa. Była personifikacją zgiełku wojennego. Grecy wierzyli, że w czasie walki towarzyszy Aresowi, który wykrzykuje jej imię. z tego powodu, żołnierze Hellady, aby dodać sobie adwagi, wykrzykiwali w czasie walki jej imię - Alale alala Anahita (“Niepokalana”) – perska bogini płodności, kobiet i wojny. Występowała jako dziewica ubrana w złoty płaszcz i noszący diamentową tiarę. Jej poświęconymi zwierzętami był gołąb i paw. W syryjsko - fenickiej religii jej odpowiedniczką była Anath. Po podboju przez Persów Babilonu zaczęto porównywać ją do Isztar. Kult Anhity obejmował również nierząd uprawiany w jej świątyniach. Anahit - armenska bogini wojny. Później, obok Mitry, stała się główną boginią armenskiego panteonu bóstw. Anann - celtycka bogini, zwiastująca nadchodzącą śmierć w czasie bitwy. Razem z Badb i Machą, tworzyła trójcę bogin wojny. Anat – bogini wojny i płodności zachodnich Semitów (Kananejczyków, Fenicjan, Kartagińczyków, Syryjczyków), siostra i pomocnica Baala. Z jej osobą utożsamiana jest wojna, matczyność, dziewictwo i nierząd. Ta piękna bogini uwielbiała wojnę, na równi z miłością cielesna. Dobrze obsługiwała się mieczem i łukiem. Kochała brać udział w rzeziach wojennych w czym ujawniał się jej porywczy charakter. Przed każdą bitwą pokrywał swoje ciało henną i zakładał złote i purpurowe ubrania, które swoimi kolorami symbolizowały królewska pozycję boginki. W czasie bitwy ścinała głowy wrogów w szale wojennym o obcięte ręce zawieszała wokół swego pasa. Ze względu na jej rolę, ludzie modląc się do niej prosili o pokój i zaprzestanie wojen. W niektórych krainach składano nawet dzieci w ofierze dla Anat. w starożytnych tekstach odnoszono się do niej rożnymi określeniami, często sprzecznymi ze sobą – od matki bogów, po dziewicę i ladacznicę. Andraste – bogini wojny Celtów brytyjskich. Podczas walk Celtów przeciwko Rzymowi, królowa Boudicca poświęcała życie pochwyconych Rzymianek tej bogini. Aray – bóg wojny Armeńczyków. Uważa się, że jego pochodzenie jest tożsame z greckim Aresem. Czczony był jako bóg, który umiera i odradza się od czasu do czasu. Ares – grecki bóg wojny, syn Hery i Zeusa. Często przedstawiany jako silny fizycznie i wyzywający, Ares był uważany za brutalnego i krwiożerczego boga, używającego czystej siły, by osiągnąć swoje cele. Ze względu na swój okrutny charakter nie był więc popularny i lubiany przez innych bogów. Także wielu Greków miało do niego niejednoznaczny stosunek: jego obecność była postrzegana jako zło konieczne. Jego siostra Atena, bogini mądrości, była boginią strategii wojskowej, podczas gdy rola Aresa w wojnie była bardziej bezpośrednia: Atena - w religii greckiej opiekunka miasta Ateny, bogini wojny, rzemiosła i rozsądku. Była powszechnie czczona przez wszystkich Greków, ale w czasach nowożytnych kojarzona jest przede wszystkim z Atenami, którym dała swoje imię. Przez Rzymian utożsamiana była z Minerwą. W Iliadzie Homera Atena, jako bogini wojny, inspirowała greckich bohaterów i walczy u ich boku; jej pomoc jest synonimem sprawności i siły wojskowej. Również w Iliadzie Zeus, główny bóg Hellenów, przydzielił sferę wojny Aresowi, bogowi wojny, i właśnie Atenie. Moralna i militarna wyższość Ateny nad Aresem wynika po części z faktu, że reprezentowała ona intelektualną i cywilizowaną stronę wojny oraz cnoty sprawiedliwości i umiejętności, podczas gdy Ares reprezentował jedynie żądzę krwi. Cechy, które prowadziły do zwycięstwa, znajdowały się na egidach, czyli napierśnikach, które Atena nosiła, udając się na wojnę: strach, walka, obrona i atak. Jako strażniczka władców Atena, oprócz wojny, była boginią dobrej rady, roztropności, powściągliwości i przenikliwości. Badb – bogini wojny irlandzkich Celtów. Często przybierała postać kruka. Uważana była za boginię często biorącą bezpośredni udział w bitwach, często, swoją magią, przesądzając jej wynik. Tworzyła trójcę z dwiema innymi boginiami wojny – Machą i Morrigan. Belatu-Cadros – bóg wojny i zniszczenia wrogów czczony przez brytyjskich Celtów (głównie w Walii). Rzymianie utożsamiali go z Marsem. Bellona – rzymska bogini wojny, bardzo popularna wśród żołnierzy rzymskich. Jej pochodzenie najprawdopodobniej jest etruskie. Towarzyszyła bogu Marsowi w bitwach. Uchodziła za jego żonę, córkę lub – jak mówią inni – siostrę. Atrybutami Bellony był miecz, hełm, dzida i pochodnia. Często identyfikowana była z grecką Enyo. Burijas – kasycki bóg wojny. Camulus – bóg wojny Celtów zamieszkujących dzisiejszą Belgię. Kult jego był obecny również w Brytanii. Caswallawn – bóg wojny brytyjskich Celtów. Donar – starogermański bóg wojny, siły i grzmotów. Jego odpowiednikiem był Thor. Enyo (“Horror”)– grecka bogini wojny. Utożsamiana jako żona, sistra lub córka Aresa. Często pokazywana była pokryta krwią. W Rzymie utożsamiana była z Belloną. Ekchuah - Czarny Wódz - brutalny bóg wojny Majów, patron poległych wojowników oraz patronem kupców. Z tego powodu był przedstawiany niosąc worek towarów na plecach. On jest reprezentowany jako czarny człowiek z czarną otoką wokół oka, wiszącą dolną wargą i ogonem skorpiona. Erra – starobabiloński bóg wojny, śmierci i nieszczęść. Eshara – chaldejska bogini wojny i zbiorów. Freja - nordycka bogini. Patronowała wojnie i połowie poległych wojowników podlegało jej władzy. Utożsamiana była również czarną magią, przepowiedniami i bogactwem. Gun - afrykański bóg żelaza i wojny. Hadur – węgierski bóg wojny i ognia, syn Złotego Ojca i Jutrzenki. Był postawnym, z długimi włosami bóstwem, uzbrojonym w miedziany miecz i odzianym z miedzianą zbroję. Miał stworzyć legendarny miecz Attyli – Miecz Boga. Inanna – sumeryjska bogini wojny, płodności i miłości. Była personifikacją planety Wenus. Kult jej pojawił się najprawdopodobniej w mieście Uruk. Indra - w czasach wedyjskich był najwyższym władcą bogów. Swoją pozycję zawdzięczał zwycięstwu nad Vritrą - który jako potężny smok pochłoną całą wodę z Ziemi doprowadzając do wielkiej suszy. Po pokonaniu smoka został liderem bogów. Był wówczas uważany za bóstwo wojny, piorunów i burz, największym ze wszystkich wojowników, najsilniejszą z wszystkich istot. Był obrońcą bogów i ludzi przed siłami zła. Jeżdżąc w złotym rydwanie po niebie, był znany również jako bóg piorunów, dzierżąc broń Vajra, niebiański piorun z wyładowaniami atmosferycznymi. W czasie walki używał także łuku, siatkę i hak. Ponieważ był tym, który przyniósł wodę na ziemię, uznawana go również jako boga płodności. Miał również prawo do ożywienia poległych wojowników, którzy padli w bitwie. W późniejszych czasach utracił swoją wielkość i był czczony jako bóstwo pogody. Irmin – germański bóg wojny, czczony jako słup – kolumna, zwana Kolumną Świata. Po każdym zwycięstwie Germanie składali mu ofiary. Podczas chrystianizacji terytoriów opanowanych przez armię Karola Wielkiego, kolumny te zostały zniszczone. Isztar - jedna z głównych bogini Babilonii i Asyrii. Uważana była za boginię wojny, płodności i miłości. Jej kult był także znany w Fenicji. Starożytni wierzyli, że utożsamia ona dwa oblicza planety Wenus, rankiem, jako Poranna Gwiazda, przyprowadza kochanków do swojego łoża aby świętować, wieczorem zaś, jako Wieczorna Gwiazda, przynosi nieszczęście w postaci miecza wojny. Z tego powodu bogini Isztar była patronka miłości i płodności u ludzi jak i zwierząt, łącząc wszystkie istoty w aktach miłosnych. Ponieważ Isztar sama była rozwiązłą boginią, dlatego kobiety lekkich obyczajów traktowały ją jako swoja patronkę. Istniał związany z nią kult poświęconych prostytutek. Jako bogini wojny patronowała ona żołnierzom mezopotamskim w ich częstych wojnach. W czasie bitwy stała ona na plecach lwa trzymając w rękach łuk i strzały. W czasie walki ujawniał się jej porywczy i kapryśny charakter. Także nie jeden z wielu jej kochanków przepłacił życiem bliższe z nią kontakty. Maru - maoryski bóg wojny, współtwórca człowieka i dowódca niebieskich zastępów. Jest inicjatorem kłótni, zazdrości i wszelkich zatargów. Maru nauczył boga Tawhaki sztuki śpiewania oeaz rzucania czarów paraliżujących jego wrogów. Gdy wielki człowiek - wódz, modli się do Maru i odśpiewa właściwy hymn), bóg może do niego dołączyć w bitwie i tak w ten sposób zdecydować o walce na jego korzyść. Hawajska nazwa tego bóstwa to Ku. Menhit (“Ta która przeprowadza rzeźnie”)– egipska bogini wojny w postaci lwicy. Czczona była zwłaszcza w Górnym Egipcie. Menthu – egipski bóg wojny. Przedstawiany był w postaci ludzkiej z głową jastrzębia. Mentu – egipski bóg wojny i zwycięstwa. Był popularny w okresie Średniego i Nowego Państwa. Przedstawiany był w postaci ludzkiej z głową sokoła. Jego atrybutami był topór i łuk. Mextli - bóg wojny Mexików (Azteków) (stąd nazwa kraju), częściej nazywany Huitzilopochtli. Setki ludzi były oferowane mu corocznie jako ofiary. Mexitli był bogiem wojny i burz. Legenda mówi, że urodził się w pełni uzbrojony. Mixcoatl - aztecki bóg polowania i wojny, bóstwo gwiazdy polarnej. Czasem jest inną formą boga Tezcatlipoca, jak wtedy, gdy się pierwszy raz wskrzesił ogień za pomocą firmamentu (obracające się wokół jego osi). Morrigan (,,Królowa Demonów") – celtycka bogini wojny i płodności. Często utożsamiana z krukiem. Miała pojawiać się na polach bitew i napawać się widokiem przelewanej tam krwi. Nazywano ją też Nemain (,,Panika") albo Badb Catha (,,Kruk Bitwy"). Nanaja – sumeryjska i akkadyjska bogini wojny i seksu. Jej kult był dotarł również do Iranu i Syrii. Neit - egipska bogini łowów i wojny. W typowych przedstawieniach Neith jest przedstawiana jako srogie bóstwo, kobieta nosząca czerwoną koronę Dolnego Egiptu, czasami trzymająca lub używająca łuku i strzał oraz tarczy, w innych - harpuna. W rzeczywistości Neit była o wiele bardziej złożoną boginią niż jest to powszechnie znane, a o jej prawdziwej naturze starożytne teksty jedynie napomykają: w celu zachowania tajemnicy starożytni Egipcjanie narzucili jej religijne milczenie, stosując eufemizmy i aluzje, a często opierając się jedynie na symbolach. Była także, np. opiekunką kobiet i małżeństw. Ta egipska bogini wojny, miała tworzyć broń wojowników i strzec ich ciał po śmierci. Neiro - rzymska bogini wojny. Często utorzsamiana była z Belloną i Minerwą. Nike - grecka skrzydlata bogini zwycięstwa. Była opiekunem sportowców i wojowników. Ninurta (“Władca Świata”) - sumeryjski bóg wojny, grzmotów, płodności, deszczu, kanałów. Centrum jego kultu było miasto Nippur. Często przedstawiany był z mieczem sierpowym w ręku i łukiem. Odyn - główny bóg w mitologii nordyckiej, w tym także wojny i wojowników. Opisywany jako mądry, jednooki starzec, Odyn posiadał zdecydowanie najbardziej zróżnicowane cechy spośród wszystkich bogów i nie był tylko bóstwem wzywanym, gdy przygotowywana była wojna (wówczas udzielał rad i rozdawał specjalne dary), ale także opiekował się poezją, zmarłymi i magią. W południowych i zachodnich źródłach germańskich to właśnie Odyn decydował o tym, czy bitwy lub poszczególni wojownicy odniosą zwycięstwo, czy też zakończą bój w inny sposób. Walkirie - kobiety-wojowniczki - przynosiły ciała wojowników zabitych w bitwie do jego specjalnego raju Valhalli; wojownicy ci znani są jako Einherjerowie i podczas Ragnarök staną się siłą uderzeniową Odyna przeciwko nadciągającym siłom podziemnego świata. Mimo swego ponurego wyglądu nigdy nie był przedstawiany jako wojownik (w przeciwieństwie do Thora). Odyna można było rozpoznać po jego nakryciu głowy i płaszczu, długiej brodzie i tylko jednym oku. włócznia Gungnir jest jednym z jego głównych atrybutów. Inne atrybuty to pierścień Draupnir, z którego co dziewięć nocy wykapuje osiem nowych pierścieni, ośmionożny koń Sleipnir oraz dwa kruki - Huginn ("Myśl") i Muninn ("Mądrość"). Onuris – jeden z wielu bogów wojny w Egipcie. Był patronem armii egipskiej. Popularność zyskał od czasów panowania XII dynastii. Resef (“Ogień, Plaga”) - fenicki bóg błyskawic i zaraz. Egipcjanie uważali go również za boga wojny. Był portretowany z tarczą, pałką lub błyskawicą. Jego symbolicznymi zwierzętami był sęp i gazela. Sakhmet - egipska niszczycielska bogini związana z wojną i boską zemstą. Jej imię oznacza "Mocna". Przedstawiana jako kobieta z głową lwicy. Jej głównym ośrodkiem kultu była stolica Starego Królestwa, Memphis. To właśnie tam, była czczona jako członek boskiej triady z mężem Ptahem i synem Nefertum. Czczona była również w Luksorze. Według mitologii egipskiej znana była jako "Niszczycielka Ludzkości". Sakhmet była "Okiem Re", mściwym przeciwieństwem zazwyczaj życzliwej ludziom bogini Hathor. Re wysłał Sakhmet aby zabijać śmiertelników, którzy spiskowali przeciwko niemu. Bogini tak entuzjastycznie wykonywała swoje zadanie, że omal nie zabił wszystkich ludzi. Re aby temu zapobiec dał jej do picia duże ilości piwa, które zostało zabarwione kolorem krwi aby zmylić boginkę. Nietrzeźwy bogini musiał zaprzestać rzezi i ludzkość została ocalona. Sakhmet - jak wierzono - towarzyszyła faraonom w walce. Królowie na wojnie byli opisywani jako Sakhmet w furii, i bogini wspomaganiem ich strzelając strzałami w wrogów. Była też "Panią Zarazy", który mogła spuścić na ludzi i zwierzęta plagi i choroby. Była również czczony jako uzdrowicielka z tych dolegliwości, która sama zesłała na Ziemię. Według mitologi egipskiej znanna była jako "Niszczycielka Ludzkości". Sakhmet była "Okiem Re", mściwym przeciwieństwem zazwyczaj życzliwej ludziom bogini Hathor. Re wysłał Sakhmet aby zabijać śmiertelników, którzy spiskowali przeciwko niemu. Bogini tak entuzjastycznie wykonywała swoje zadanie, że omal nie zabił wszystkich ludzi. Re aby temu zapobiec dał jej do picia duże ilości piwa, które zostało zabarwione kolorem krwi aby zmylić boginkę. Nietrzeźwy bogini musiał zaprzestać rzezi i ludzkość została ocalona. Sakhmet - jak wierzono - towarzyszyła faraonom w walce. Królowie na wojnie byli opisywani jako Sakhmet w furii, i bogini wspomaganiem ich strzelając strzałami w wrogów. Była też "Panią Zarazy", który mogła spuścić na ludzi i zwierzęta plagi i choroby. Była również czczony jako uzdrowicielka z tych dolegliwości, która sama zesłała na Ziemię. Segomo - galijski bóg wojny i - egipski bóg wojny. Był nazywany Panem Wschodu. Jako bóg tego kierunku, Septu chronił egipskie posterunki wzdłuż granic wschodniej i pomagał faraonom kontrolować mieszkańców tych regionów. Set - egipski bóg burz, pustyni, świata zmarłych, chaosu, ucieleśnienie wrogości, a nawet wręcz zła. Jego posąg, często, towarzyszył armii egipskiej w czasie kampanii wojennych. Jako bóg pustyni chronił karawany, podróżujące przez pustynię, ale powodował także burze piaskowe. Doprowadzało to do konfliktów z jego własnym bratem, bogiem płodności Ozyrysem. Według mitologii walka Seta z Ozyrysem o prymat nad Egiptem i bogami, a później konflikt z bogiem Horusem doprowadziła do ostatecznej jego klęski. Ważne sanktuarium Seta znajdowało się w Ombos w Górnym Egipcie, w miejscu jego rzekomych narodzin. Było to również centrum jego kultu. Kult ten był również znany w północno-wschodnim rejonie delty Nilu. Wojowniczy Hyksosi uznawali go jako jednego z ważniejszych bogów. Wybrali oni Seta (władcę Delty i opiekuna cudzoziemców) na główne bóstwo i swojego patrona. Ważne sanktuarium Seta znajdowało się w Ombos w Górnym Egipcie, w miejscu jego rzekomych narodzin. Było to rówież centrum jego kultu. Kult ten był również znany w północno-wschodnim rejonie delty Nilu. Wojowniczy Hyksosi uznawali go jako jednego z ważniejszych bogów. Wybrali oni Seta (władcę Delty i opiekuna cudzoziemców) na główne bóstwo i swojego partona. Światowit - słowiański bóg wojny, przeznaczenia, zbiorów. Posiadał cztery głowy na palu - kolumnie, skierowane w cztery strony świata. Głowy owe utożsamiały powietrze, wodę, ogień i ziemię. Tanit - kartagińska i berberyjska bogini wojny i płodności. W Fenicji jej odpowiedniczką była Isztar. Niektórzy naukowcy twierdzą, że składano jej ofiary z dzieci. Teutates – celtycki bóg wojny, płodności i bogactwa czczony zwłaszcza w Galii. W celu jego przebłagania Celtowie składali mu ofiary ludzkie. Thor - nordycki bóg grzmotów, nieba i rolnictwa. Był ulubionym bogiem wojowników nordyckich, nie tylko jako syn Odyna, wodza bogów, i jego konsorty - Jord (Ziemi), ale także za swoją wojowniczą naturę, wyczyny i funkcje: był obrońcą Asgardu, królestwa bogów, i Midgardu, królestwa ludzi, i jest kojarzony przede wszystkim z ochroną poprzez wielkie czyny zbrojne polegające na zabijaniu olbrzymów. Thor skazany jest na śmierć w Ragnarök, końcu świata i zmierzchu bogów, ale umiera dopiero po zabiciu wielkiego węża swoim potężnym młotem Mjollnirem, umierając od jego trucizny; jego synowie Magni i Modi przeżywają Ragnarök wraz z niewielką liczbą innych bogów i dziedziczą jego młot, którego używają do przywrócenia porządku. Trygłów – trzygłowy słowiański bóg wojny, czczony głównie wśród Słowian zamieszkujących tereny przy Morzu Bałtyckim. Trzy głowy reprezentowały Ziemię, Niebo i Świat Podziemny. Tyr – północnogermański bóg wojny i sprawiedliwości z dynastii Azów. Prekursor Odyna. Uważany był za najodważniejszego z bogów. Wurukatte prohetycki bóg wojny, czczony w Azji Mniejszej. Hetyci utożsamiali go z Zaboabą, bogiem wojny zapożyczonym od Akkadów. Zababa – pierwotnie akadyjski bóg wojny, współmałżonek bogini Isztar. Był opiekunem miasta Kish. Po pojawieniu się Hetytów lud ten zaadoptował tego boga do swojego panteonu, gdzie nadano mu imię Astabis. Zroya - słowiańska wojenna bogini-dziewica. Ściśle związana z Perunem lub jego różnymi wcieleniami. . 314 87 209 281 205 469 362 132

mitologia egipska bogowie i boginie